Alweer 2 maanden geleden en er is weer genoeg gebeurt.....
Met crossfit ging alles helemaal goed totdat ik een rib had gekneusd aan de rechterkant. Nog geen nood, want ik kon (aangepast) nog wel het 1 en ander doen. Duurde 2 weken en toen ging het wel weer. Vol aan de bak.....dacht ik.
Kort nadat alles weer op orde was kneusde ik maar even links mijn rib. En die deed écht zeer :-(
Vooral in de nacht heerlijke pijnstillers genomen en dan hebben we het niet over paracetamol!
Terwijl ik het sporten dus even moest laten schieten voelde ik me niet lekker worden. Snotterig, koorts (maar niets te meten), moe. Het hele verhaal van een verkoudheid.
Advies van het ziekenhuis was gewoon uitzieken.
En toen begon het......hoesten als vanouds. Met alle rottigheid erbij. Toch maar even gebeld en of ik maar weer even een longfunctie kon komen blazen en een bezoekje aan de dok.
Conclusie.....longinfectie.
Mijn longfunctie was achteruit gegaan. En met alle dingen die ik erbij had kon het niet anders.
Dus sinds een week ben ik begonnen met een antibioticakuur. (Ik leer het nooit af he!)
En niet in pillen, want dat hadden we al geprobeerd, maar nu een thuisinfuus.
Mini apotheek hier hoor. Menig dealer zou er stinkend jaloers op zijn, haha.
Helaas zitten er aan medicijnen ook bijwerkingen, dus na een paar dagen een aap gevlooid te hebben (krabde lekker aan m'n koppie heel de dag), heb ik er ook nog een medicijn bij wat dat tegen moet gaan.
En zoals ik zei dat aan medicijnen bijwerkingen zitten, zit dat aan deze ook. Sufheid (vooral dat), moe en niet mogen autorijden. Dus pleister ik nu de ene bijwerking en daarop krijg ik ook weer bijwerkingen. En ik hou dit nog 2 weken vol hoor *grrrrrr*
Maar dit alles heb ik er wel voor over als ik kijk naar wat het morgen voor dag is.
Dat wordt de dag dat ik al 3 jaar mag genieten van deze longen.
In de nacht van 29 op 30 januari werd ik om half 3 's nachts wakker gemaakt met de mededeling dat ZE er waren! En na de goedkeuring en alle onderzoekjes ze dan zou mogen gaan ontmoeten en voor altijd de mijne zouden worden.
En ondanks de probleempjes die ik heb gehad, zorgen ZE er wel voor dat ik elke dag mag genieten van alles wat dit leven mij bied. De leuke en minder leuke dingen. En aan de minder leuke dingen geven we weer een positieve draai, voor zover dat kan.
Dus ik heb nu een thuiskuur en dat is verschrikkelijk balen, maar dankzij ZE kan ik dat thuis doen en vertrouwen de artsen erin dat dat thuis wel goed komt en hoef ik dus niet, zoals voor de transplantatie, 3 weken opgenomen te worden.
Die antibiotica kuur? Bring it on! We can beat you
Geen opmerkingen:
Een reactie posten